Międzynarodowy Dzień Teatru obchodzony jest corocznie 27 marca już od sześćdziesięciu czterech lat. Święto zostało ustanowione w 1961 roku podczas światowego 9. Kongresu ITI – International Theatre Institute w Helsinkach. Data ta jest symboliczna i upamiętnia otwarcie Teatru Narodów w Paryżu, które miało miejsce 27 marca 1957 roku.
Z tej okazji corocznie ogłaszane jest światowe orędzie, którego autorem w tym roku jest Theodoros Terzopoulos, grecki reżyser i dramaturg, założyciel Teatru Attis. Również Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI tradycyjnie wybiera i zaprasza wybitnego reprezentanta polskiego teatru do napisania polskiego orędzia. W tym roku zaszczyt ten przypadł Irenie Jun – wybitnej aktorce i reżyserce.
Orędzie Ireny Jun na Międzynarodowy Dzień Teatru 2025
27 marca na całym świecie obchodzony jest Międzynaroodowy Dzień Teatru; święto wszystkich Artystów, Rzemieślników i Pracowników Teatru. To święto Publiczności. Bo istotą teatru jest spotkanie z Wami, tu i teraz.
Dzisiaj jest nasze święto.
Teatr idzie z nami. Wierzymy, że jesteśmy w nim widziani, słuchani i rozumiani.
Przechodzimy przez sceny stare i nowe. Może trzeba by powiedzieć „młode”, bo to młodość najgoręcej marzy w teatrze i o teatrze.
Teatr idzie z nami. Nie jesteśmy sami, są z nami wybitni twórcy teatru amatorskiego, a także Ci, dla których teatr jest miejscem poszukiwań nowej formy wypowiedzi artystycznej.
Jestem dumna z teatru w Polsce, w którym znaleźli miejsce artyści z Ukrainy i Białorusi. Mamy poczucie wspólnoty w dzisiejszym świecie, który sam z siebie staje się teatrem tragicznym.
Teraz, kiedy waży się nasze bezpieczeństwo, musimy odważnie przeciwstawiać się agresji, brutalności i głupocie. Bądźmy solidarni ze wspólnotą artystów – obywateli świata.
Teatr idzie z Tobą i ze mną przez czas. Idą z nami wielcy bohaterowie teatralni, dramatu polskiego i światowego. Idziemy w przyszłość. To brzmi dumnie, bo wiara w siłę teatru jest jak klejnot naszej kultury, wyobraźni, pracy, naszego rozumu i serca.
Bo nie jest ś w i a t ł o, by pod korcem stało,
Ani s ó l z i e m i do przypraw kuchennych,
Bo piękno na to jest, by zachwycało
Do pracy; praca – by się zmartwychwstało.
To fragment Promethidiona Cypriana Kamila Norwida, który dedykuję Wszystkim Ludziom Teatru.