fbpx
„Wyspiański. Teatr obecności” | „Dwadzieścia kroków wszerz i wzdłuż”. Wyspiański reżyseruje

„Wyspiański. Teatr obecności” | „Dwadzieścia kroków wszerz i wzdłuż”. Wyspiański reżyseruje

Po drugim wykładzie z cyklu „Wyspiański. Teatr obecności” zapraszamy również do udziału w warsztacie „Reżyseria wstrząsu” - liczba miejsc jest ograniczona, obowiązują zapisy.
opublikowano 24 stycznia 2024
Instytut Teatralny zaprasza 15 lutego o godz. 18:00 na drugi wykład (wstęp wolny) z cyklu „Wyspiański. Teatr obecności” zatytułowany „Dwadzieścia kroków wszerz i wzdłuż”. Wyspiański reżyseruje. Po wykładzie, który poprowadzi dr hab. prof. UJ Dorota Jarząbek-Wasyl, odbędzie się warsztat „Reżyseria wstrząsu” (rezerwacja miejsc).

 

Choć oficjalnie Wyspiański nie był reżyserem żadnej ze wspomnianych premier, w recenzjach wielokrotnie przypisywano mu tę funkcję (czasem pochwalnie, czasem krytycznie, zarzucając braki znajomości reżyserii). By zrozumieć sposób działania Wyspiańskiego, trzeba najpierw określić, na ile działanie to łączyło się z ówczesną „techniczną” reżyserią, a na ile ją przekraczało. A także zadać pytanie: czy Wyspiański od początku wszystko „wiedział lepiej” i wszystko umiał, czy też dopiero się uczył? Jak wyglądały etapy wtajemniczania w arkana teatru?

Tym, co zdaje się od początku wyróżniać pomysły i eksperymenty sceniczne autora „Wyzwolenia” było podejście do przestrzeni (dynamika jej zmian wyzwolona spod prostego naśladownictwa realnego życia, talent do rozszerzania i kurczenia obszaru świata przedstawionego środkami czysto teatralnymi). Ale równie ważne okazuje się rozumienie walorów (plastycznych i dźwiękowych) przedmiotu scenicznego (rekwizytu) i wreszcie obmyślenie motoryki ludzi w przestrzeni i w relacji z, niekiedy usamodzielniającymi się, obiektami. Podczas wykładu przyjrzyjmy się szczególnie temu, jak Wyspiański komponował sceny grupowe i sceny kameralne (czasem łącząc oba typy scen) umieszczał w ich centrum starannie dobrane, zaprojektowane i puszczone w ruch przedmioty.

Dlaczego na scenie „Wesela” tak ważny był stół, ale nikt nie jadł umieszczonych na nim potraw? Gdzie powinien stać klawesyn w „Warszawiance” i kto ma na nim grać? Dlaczego w pracowniach teatralnych przygotowano aż cztery egzemplarze korony Bolesławowej? Jak istniała i działała w „Wyzwoleniu” oraz „Protesilasie i Laodamii” ta czysto teatralna rzecz, jaką jest zasłona z gazy, a w innych sztukach (np. „Cydzie”) wewnętrzna zasłona-kobierzec?

Wstęp na wykład jest wolny. Po wykładzie zapraszamy do udziału w warsztacie „Reżyseria wstrząsu” (liczba miejsc jest ograniczona, obowiązują zapisy przez e-maila bilety@instytut-teatralny.pl).

Warsztat „Reżyseria wstrząsu”: Scena kościelnej klątwy i scena finałowa śmierci Króla w „Bolesławie Śmiałym”: rekonstrukcja ruchu, działań scenicznych i sfery przedmiotowej prapremierowej inscenizacji. Notatki Józefa Sosnowskiego i Karola Frycza contra recenzje.


O cyklu wykładów „Wyspiański. Teatr obecności” 

Od „żywego” dzieła i osoby Stanisława Wyspiańskiego dzieli nas już ponad dziesięć dekad, a z nimi przypływy i odpływy interpretacji. Twórczość sceniczna autora „Wyzwolenia” (ta wystawiona za jego życia, jak i odkrywana dopiero po jego śmierci) stanowiła fascynującą i niewyczerpaną „maszynę” do wytwarzania znaczeń. Inspirował potomnych jako twórca teatru olbrzymiego, a z drugiej strony eksplorator teatru intymnego, teatru formy i teatru słowa poetyckiego. Rozpoznawano w nim artystę koloru i artystę dźwięku, wizjonera nowoczesnego narodowego akropolu i burzyciela zmurszałego postromantycznego nekropolu, malarza sceny, a z drugiej strony architekta nowych przestrzeni scenicznych. Nie negując wagi tych, i wielu innych, kategoryzacji, dr hab. prof. UJ Dorota Jarząbek-Wasyl proponuje spojrzenie uchylające – choćby tylko częściowo – potrzebę interpretacji, na rzecz tego, co (przynajmniej teoretycznie) poprzedza ją i warunkuje: przejawiania się obecności, stawania się spektaklu w oczach twórców i widzów.

Na ile i w jaki sposób Wyspiański był obecny w swoim teatrze (poprzez konkretne decyzje, formy współpracy)? Co czyniło przedstawienia – dane pod jego kierunkiem – żywymi i poruszającymi widzów w momencie powstania? Jak istniały i działały w przedstawieniach – w zetknięciu z aktorem i przestrzenią – konkretne obiekty (kostiumy, rekwizyty)? To główne pytania stawiane w projekcie „Wyspiański. Teatr obecności”, poświęconym działalności scenicznej Wyspiańskiego z lat 1898-1907, czyli od debiutu scenograficznego i dramatycznego do śmierci artysty.

Wykłady skupią się na trzech obszarach problemowych: 1) praktyki tworzenia i form współdziałania z zespołem teatralnym, jakie przyjął Wyspiański w Krakowie i Lwowie, 2) materii przedstawień artysty (roli, jaką w tym teatrze odgrywały konkretne obiekty: rekwizyty, kostiumy, dekoracje, architektura sceny), 3) reakcji publiczności na spektakle autora „Wesela”, ze szczególnym naciskiem na polisensoryczne wrażenia: wzrokowe, słuchowe, ale też dotykowe i kinestetyczne, do których prowokowały sceniczne rozwiązania wprowadzone przez Wyspiańskiego. 

Spotkaniom towarzyszyć będą trzy warsztaty w mniejszym gronie (kolejno po drugim, trzecim i czwartym wykładzie). Warsztaty te mają służyć zachęcie do wspólnej lektury i rozkodowania archiwaliów teatralnych: scenariusza reżyserskiego z rysunkami sytuacyjnymi; szkicu portretowego aktora; makiety scenicznej. Przed każdym spotkaniem, z odpowiednim wyprzedzeniem uczestnicy otrzymają szczegółowe instrukcje, teksty do przeczytania, zadania. Liczba miejsc na warsztatach jest ograniczona, obowiązują zapisy.

Wstęp na wykłady jest wolny. 


Dorota Jarząbek-Wasyl  

Dr hab., prof. UJ, pracuje w Katedrze Teatru i Dramatu Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się historią teatru i dramatu XIX i XX wieku, zwłaszcza procesem kreacji teatralnej, obyczajowością teatralną, sztuką aktorską oraz opisem i edycją źródeł do historii teatru. Poza kilkudziesięcioma artykułami naukowymi, wydała książki: Słowo i głos. Problem rozmowy w dramacie w ujęciu teoretycznym i historycznym” (2006), Za kulisami. Narodziny przedstawienia w teatrze polskim XIX wieku” (2016), Archiwum teatru XIX wieku. Ludzie, dokumenty, historie” (razem z Barbarą Maresz,  2019), a ostatnio m.in. rozdział poświęcony Wyspiańskiemu w pracy zbiorowej Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku”, red. D. Buchwald, D. Kosiński, Warszawa 2020) i scenariusz prapremiery dramatu Protesilas i Laodamia” Stanisława Wyspiańskiego (2022).


Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego jest Narodową Instytucją Kultury finansowaną ze środków budżetu Państwa.

(Przeczytaj więcej na ten temat)

minione daty

Data Godzina Wydarzenie Wstęp
czwartek 15.02.2024
18:00
18:00
Wstęp wolny

Powiązane

Zobacz również

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności