Instytut im. Jerzego Grotowskiego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zapraszają do udziału w wykładzie prof. dr hab. Małgorzaty Leyko pt. „Awangarda taneczna w Polsce” w ramach Otwartego Uniwersytetu Poszukiwań. Wykład odbędzie się w piątek 12 maja 2023 r. o godz. 17:00 w Czytelni im. Ludwika Flaszena Instytutu Grotowskiego we Wrocławiu. Bezpłatne wejściówki na wykład dostępne są na stronie Instytutu Grotowskiego.
Nowoczesny taniec artystyczny, który pojawił się w Europie w pierwszej dekadzie XX wieku jako kontrpropozycja wobec tańca klasycznego, był zjawiskiem nowatorskim i awangardowym. Jego zapowiedzią były zreformowane praktyki cielesne z przełomu XIX i XX wieku, nowy sposób definiowania ruchu i eksperymenty z technikami tanecznymi i środkami wyrazu scenicznego. W Polsce apogeum rozwoju tańca artystycznego przypadło na lata 1918–1939, a rodzimi twórcy – korzystając z doświadczeń zachodnioeuropejskiej sceny tańca – rozwijali własne style i oryginalne formy. Cechą szczególną polskiego tańca artystycznego było spotykanie się w jego obszarze nowatorskich tendencji w innych sztukach – literaturze (Kazimierz Wyrzykowski, Jan Lechoń), muzyce, (Karol Szymanowski, Roman Palester), malarstwie (Teresa Roszkowska, Władysław Daszewski, grupa Zdrój), teatrze (Leon Schiller, Juliusz Osterwa) i filmie (Eugeniusz Cękalski). Obok polskich tancerek, m.in.: Tacjanny Wysockiej, Ireny Prusickiej, Poli Nireńskiej, występowali także wykonawcy zagraniczni, którzy w różnych okresach związali się z polską sceną tańca: Ruth Sorel-Abramowicz, Rita Sacchetto, Georg Groke. Świetny rozwój polskiego tańca artystycznego przerwała wojna, a potem zahamowała polityka kulturalna w czasach PRL.
Małgorzata Leyko – kulturoznawca i teatrolog, pracuje w Katedrze Dramatu i Teatru Uniwersytetu Łódzkiego; zajmuje się badaniami nad teatrem niemieckojęzycznym w XIX i XX wieku, teatrem żydowskim w Polsce, polsko-niemieckimi stosunkami teatralnymi, teatrem jako instytucją oraz tańcem i ruchem w teatrze. Zagadnieniom tańca poświęciła m.in. pionierskie na gruncie polskim publikacje dotyczące Oskara Schlemmera i jego poszukiwań w Bauhausie: „Warsztat teatralny i scena Bauhausu” [w:] „W kręgu zagadnień awangardy”, t. 3, red. G. Gazda i R. Kluszczyński (Łódź 1990); „Przestrzeń sceniczna jako funkcja formy, barwy i ruchu. «Balet triadyczny» na tle koncepcji teatru Oskara Schlemmera” [w:] „W kręgu zagadnień awangardy”, t. 5, red. G. Gazda i M. Leyko (Łódź 1995); „I Am not a Worshiper of Dionysius” [w:] „Modern Theatre in Different Cultures”, red. E. Udalska (Warszawa 1997); wydała antologię: O. Schlemmer, „Eksperymentalna scena Bauhausu”, wstęp, przeł. i oprac. M. Leyko (Gdańsk 2010). Była jednym z kuratorów wystawy „Schlemmer / Kantor” w Cricotece (2016/2017). W książce „Teatr w krainie utopii. Monte Verità, Mathildenhöhe, Hellerau, Goetheanum, Bauhaus”, (Gdańsk 2012) zajmowała się także wczesnymi poszukiwaniami R. Labana, współpracą É. Jaques-Dalcroze’a z A. Appią w Hellerau, eurytmią R. Steinera i sceną Bauhausu. W latach 2015–2020 kierowała zespołem przygotowującym „Słownik tańca współczesnego” (w druku).
