Aktualności Kalendarz wydarzeń Piękni 40-letni

Piękni czterdziestoletni | Kamil Maćkowiak

Aktor, tancerz, choreograf, reżyser, prezes fundacji, producent spektakli. 27 czerwca gościem kolejnego spotkania z cyklu „Piękni czterdziestoletni” w Instytucie Teatralnym będzie Kamil Maćkowiak.

opublikowano 25 maja 2022

Aktor, tancerz, choreograf, reżyser, prezes fundacji, producent spektakli. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Szerokiej publiczności znany z dużego i małego ekranu oraz wyrazistych ról teatralnych, m.in. tytułowej roli w spektaklu „Niżyński” w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego z Teatru im. Jaracza w Łodzi. 27 czerwca o godz. 19:00 gościem kolejnego spotkania z cyklu „Piękni czterdziestoletni” w Instytucie Teatralnym będzie Kamil Maćkowiak. Bezpłatne zaproszenia na wydarzenie dostępne są na stronie IT oraz w serwisie GoOut.net.

Kamil Maćkowiak

Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową w Gdańsku i Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Debiutował rolą hrabiego Franza Rosenberga w Amadeuszu Petera Shaffera w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. Z tą sceną zawodowo związany był przez 10 lat. Od 2013 r. sam produkuje spektakle pod szyldem Fundacji Kamila Maćkowiaka.

Jedną z jego najsłynniejszych kreacji była tytułowa rola w monodramie Niżyński w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego, za którą otrzymał wiele nagród, m.in.: Grand Prix na VI Międzynarodowym Festiwalu Monodramów Monokl w Sankt Petersburgu, Złotą maskę za najlepszą kreację aktorską, THESPIS Media Award na Festiwalu Monodramów w Kolonii w Niemczech.

W Teatrze im. Jaracza zagrał także m.in. w Miłości i gniewie Osbourne’a i Intrydze i miłości Schillera w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego, główną rolę w Samotnej drodze Schnitzlera w reżyserii Bogdana Hussakowskiego, w Polaroidach. Kilku ostrych zdjęciach Ravenhilla w reżyserii Andrzeja Majczaka, Sprawcach Jonigka w reżyserii Piotra Chołodzińskiego, Osaczonych Zujewa, Zszywaniu Neilsona, Bramach raju Andrzejewskiego i Kotce na gorącym, blaszanym dachu Williamsa w reżyserii Małgorzaty Bogajewskiej.

Od 2013 r. produkuje spektakle pod szyldem własnej fundacji, gdzie powstały m.in.: monodramy DIVA Show (za który otrzymał prestiżową Nagrodę im. Leona Schillera 2013 dla twórcy sezonu, za scenariusz, reżyserię, choreografię i wykonanie), Amok, Wraki oraz spektakle Ławeczka na Piotrkowskiej, Wywiad, Cudowna terapia, 50 słów czy Totalnie szczęśliwi.

„Chcę wreszcie przejąć inicjatywę. Mam dość ciągłego machania ogonkiem, jak pies, któremu pokazuje się kiełbasę, czekania na propozycje i wiecznego zastanawiania się: <<Czy dzisiaj się spodobam?>>. Nigdy się nie oszczędzałem. Proponowałem rozwiązania niebezpieczne dla mojego zdrowia i wiele razy płaciłem za to kontuzjami. W szkole teatralnej zamiast opieki psychologicznej, potrzebnej przy pracy na najgłębszych emocjach, organizuje się zupełnie niepotrzebne zajęcia z szermierki. […] Organizm nie wie, że dwie godziny łez i dramatu były udawane. Adrenalina trzyma jeszcze przez wiele godzin. Dzięki fundacji chciałbym wprowadzić nowe rozwiązania”.

– Kamil Maćkowiak, „Gazeta Wyborcza”, Łódź, 26 stycznia 2011

Od marca 2019 roku jest dyrektorem artystycznym Sceny MONOPOLIS w Łodzi.

27 czerwca o godz. 19:00 spotkanie z Kamilem Maćkowiakiem w ramach cyklu „Piękni czterdziestoletni” w Instytucie Teatralnym poprowadzi Michał Smolis. Bezpłatne zaproszenia na wydarzenie dostępne są na stronie IT oraz w serwisie GoOut.net.

ZOBACZ HASŁO POŚWIĘCONE AKTOROWI W ENCYKLOPEDII TEATRU POLSKIEGO

Dotychczasowe rozmowy w ramach cyklu można obejrzeć na kanale YouTube Instytutu Teatralnego.

Cykl „Piękni czterdziestoletni” to comiesięczne spotkania z pokoleniem artystów i artystek, wchodzących do zawodu już po transformacji ustrojowej, z przedstawicielami generacji, której dokonania zmieniły i zmieniają oblicze polskiego teatru.

18 stycznia 1997 odbyły się w Warszawie premiery „Bzika tropikalnego” Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny i „Elektry” Sofoklesa w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Ten dzień, a właściwie wieczór – nazwany przez Macieja Nowaka „przełomem styczniowym”- wyznaczył najważniejszą cezurę w najnowszej historii polskiego teatru. Na sceny wkroczyła odmienna estetyka i nowy model aktorstwa.

Generacja dzisiejszych czterdziestolatków pierwsze zawodowe kroki stawiała w warunkach całkowicie odmiennych od tych, do których przygotowywała ich szkoła. Wychowywani w kulcie i micie teatralnej zespołowości, zderzali się z nową rzeczywistością, która weryfikowała ich plany i marzenia. Tworzyła zupełnie nowe perspektywy, ale też była źródłem rozczarowań i frustracji.

Dwie dekady aktywnej i twórczej obecności na scenicznych deskach, a także w wielu przypadkach ekranach kin i telewizorów, to bardzo dobry moment na pierwsze podsumowania. Z jakimi nadziejami rozpoczynali pracę? Co było uciążliwym bagażem? Które role uważają za ważne, a których woleliby nie zagrać? Czego żałują, że jeszcze nie zrobili, a co im się śni po nocach? Co ich denerwuje we współczesnym życiu teatralnym, a co stanowi o jego sile i wyjątkowości? Kim byli ich nauczyciele i mistrzowie, ale też kim są ich następcy?