Międzynarodowy Dzień Tańca przypada 29 kwietnia – w rocznicę chrztu Jeana-Georges’a Noverre’a, wielkiego choreografa i reformatora baletu. W tym roku święto obchodzimy po raz czterdziesty.

Tradycją obchodów tego dnia jest wygłoszenie orędzia przez osobę zasłużoną dla rozwoju sztuki tańca na świecie. Autorką tegorocznego międzynarodowego orędzia jest Kang Sue-jin – pochodząca z Korei Południowej tancerka, Dyrektorka Artystyczna Korean National Ballet, doktor honoris causa Wydziału Tańca Sookmyung Women’s University w Seulu. Przez ponad 15 lat była solistką i pierwszą solistką Stuttgarter Ballett. W 2007 roku została wyróżniona tytułem „Kammertanzerin” (najwyższym odznaczeniem tanecznym przyznawanym w Niemczech).

Autorką polskiego orędzia, o którego przygotowanie co roku prosi rodzimych artystów Fundacja na rzecz Sztuki Tańca jest Anna Hop. Tancerka, choreografka, związana z Polskim Baletem Narodowym. Pracuje jako choreograf i reżyser przy spektaklach dramatycznych, musicalach, operach i miniaturach filmowych. Od 2013 roku stale współpracuje z Działem Programów Edukacyjnych Teatru Wielkiego – Opery Narodowej prowadząc w ramach projektów edukacyjnych warsztaty i tworząc spektakle.

W tym roku przy obchodach Międzynarodowego Dnia Tańca nie możemy zapomnieć o naszych ukraińskich braciach i siostrach. W związku z tym przedstawiamy również ukraińskie orędzie, które przygotował Anton Ovchinnikov – ukraiński tancerz, choreograf, reżyser, performer i edukator.

Anton Owczinnikow

* * *

oto jak pędzą przez stepy przez pola konie nieokiełznane
ziemię rwą na kawałki piją wiatr depczą trawy zmięte

oto jak chodzą po miastach z kamieni ludzie o twarzach nieznanych
światłość pozostawiając tam gdzie o światłości już nikt nie pamięta

oto jak płyną ryby do krańca morza z prądami walcząc
ikrę składają lśnią srebrem rozpryskują bryzgi

oto jak biją serca gdy oczy z rozpaczy się wylewają
a nazajutrz z nich wyrastają strome słów obeliski

oto jak śniegi błękitne pokrywają lodem rysunki naskalne
przechowując pod swoim chłodem gorące tajny wieczności

oto jak ludzi czynią świętymi neurony lustrzane
wypełniając każdą komórkę uświadomieniem człowieczości

oto jak ptak rzuca się pierwszy by bronić swoje ptaszęta
zapytajcie go w czym kryje się moc i gdzie prawda się chowa

oto jak modli się do wszystkich bogów czyjaś matka przesądna święta
i jak milcząc idzie za swoich na szafot z ogoloną do skóry głową

oto jak rzeki niosą życie obmywają wodą dusze nieżywych
wypełniając się deszczami bez strachu że się staną bezwodne

oto jak szczerość rozbija serca oschłych i niewrażliwych
nie pozwalając szaleństwu i męstwu na odejście stąd bezpowrotne

14.04.2022
Kijów

Przełożył Andrij Saweneć

Anton Ovchinnikov

* * *

this is how wild horses tear across the steppe
they shred the earth, trample the grass, drink of the wind

this is how faceless people move through lifeless cities of stone,
leaving the light where everyone has long since forgotten about light

this how fish swim to the edges of the sea, struggling against the current
casting caviar, sparkling silver, stirring splashes

this is how hearts beat when eyes cry with grief
and by morning words rise from them like obelisks

this is how blue snow is covered with the ice of cave paintings
shielding the hot secrets of eternity beneath their cold

this is how mirror neurons make people holy
filling every cell with humane consciousness

this is how a bird puts herself between her own and danger
ask her what her power is and where truth is hidden

this is how someone’s superstitious holy mother prays to all the gods
and how she goes to the executioner’s block for her own, silent, with shaven head

this is how rivers carry life, wash dead souls with water
filling with rain, not afraid of running dry one day

this is how sincerity breaks the hearts of all who are dried and callous
not letting the madness and courage vanish into eternity.

Translation by Olena Jennings and Isaac Stackhouse Wheeler