W różnych notesach, papierach, folderach w komputerze, w korespondencji mam mnóstwo fragmentów, notatek, rysunków, inspiracji do spektakli, które nie powstały. A przede wszystkim w pamięci, i to nie tylko mojej, bo co i rusz ktoś pyta: „A co się stało z tym twoim pomysłem…? Zrobiłaś to w końcu?”. Otóż nie, nie zrobiłam. Z różnych powodów: nie udało się zdobyć praw do tekstu, finansowania, czyjeś osobiste sprawy pozmieniały wszystkim plany, nie pozwoliło zdrowie, zabrakło odwagi, żaden dyrektor nie chciał, ktoś umarł, polityka, odpuściłam. One w pewnym sensie wciąż we mnie żyją – jak niespełnione obietnice, odwołane podróże, nieodwzajemnione romanse.

Był taki moment w moim zawodowym życiu, że nie byłam w stanie przeczytać gazety ani zagrać w grę komputerową, nie myśląc o tym, jak można by to zrealizować na scenie.

Dlaczego tak wiele spektakli nigdy nie powstaje? Dlaczego twórczynie i twórcy rezygnują ze swoich pomysłów? Jak przedstawić teatralne dzieło, którego nie było i nie ma? Jak dać odbiorczyniom i odbiorcom wrażenie, że doświadczyli czegoś, co nigdy nie powstało? Czy można stworzyć fałszywe archiwum niepowstałych spektakli? Gdybym stworzyła te wszystkie spektakle, to kim bym teraz była?

Projekt jest interaktywnym eksperymentem, wspólną zabawą w głuchy telefon, teatrem wyobraźni widowni, labiryntem (nie)powstawania.

• Wydarzenie jest oparte na rozmowie z widownią

• Widzki i widzowie będą zachęcani do wypowiedzi

• Całość wydarzenia, w tym wypowiedzi widowni, będzie nagrywana i wykorzystywana w dalszym procesie badawczym.

Pokaz premierowy odbywa się w ramach przeglądu zwycięskich projektów VI edycji programu „Placówka” (29 września – 3 października 2021 roku), którym od pięciu lat wspieramy prowadzenie poszukiwań teatralnych przez artystów i grupy twórcze.

Do tej pory w ramach „Placówki” Instytut Teatralny sfinansował siedem projektów: „Życie i śmierć Janiny Węgrzynowskiej” Ludomira Franczaka (premiera 6 maja 2016), trans-operę „Anestezja” grupy daed baitz (premiera 3 grudnia 2016), „Negronautki” Wiktora Okwara (premiera 7 września 2017), „Flagę nr 5” Moniki Drożyńskiej (premiera 21 września 2017), „Malinę” Marty Malikowskiej (pokazy premierowe: 3 i 4 listopada 2018), performans „Zastanawiam się…” Joanny Pawlik (premiera 14 listopada 2019) oraz „Święto wiosny na aturi i mimozy wstydliwe” Klaudii Hartung-Wójciak (pokazy premierowe: 18, 19 i 20 września 2020).