Poza publikacjami o twórczości Maxa Frischa i Friedricha Dürrenmatta wiedza w Polsce o dramacie i teatrze w Szwajcarii nie jest zbyt rozległa. Tym cenniejsza staje się publikacja Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego „Ze szczytów Alp… Dramat i teatr szwajcarski w XX i XXI wieku” pod redakcją Karoliny Sadowskiej i Moniki Wąsik.
Książka jest zbiorem artykułów prezentujących najważniejsze i najciekawsze zjawiska dramatyczno-teatralne niemieckojęzycznej Szwajcarii obecnego i ostatniego wieku. Nieznajomość zagadnień dotyczących teatru w Szwajcarii wiąże się z postrzeganiem go jako części składowej niemieckojęzycznego systemu teatralnego, albowiem wielu twórców teatru szwajcarskiego pracuje głównie w sąsiednich Niemczech, w kraju zaś sporadycznie.
Tom otwiera blok czterech tekstów „Kanon ożywiony”, których autorzy koncentrują się na reinterpretacji twórczości szwajcarskich noblistów, wspomnianych już Maxa Frischa i Friedricha Dürrenmatta. Artykuł Caroli Hilmes „>>Nie jestem Stillerem. Nie jestem mężczyzną. Jestem mordercą<<. O zaprzeczeniu tożsamości i inności – przypadek kryminalny” dotyczy wymowy przedstawienia „Stiller” w monachijskim Cuvilliestheater wystawionej we współpracy z Handspring Puppet Company z Kapsztadu. Zastosowanie lalek o ludzkich wymiarach uwypukliło problematykę tożsamości i odgrywanej roli w powieści „Stiller” Maxa Frischa.
Odmitologizowanie klasycznej historii Don Juana, które stanowi treść sztuki Maxa Frischa „Don Juan albo Miłość do geometrii” jest tematem rozważań Isabel Hernandez w artykule „Don Juan w szwajcarskim przebraniu: Max Frisch a teatr szwajcarski”. Mario Saalbach w artykule „Nieprzyjazne uczucia z ojczystych stron w >>Wizycie starszej pani<<” śledzi sposoby wywoływania emocji przez Friedricha Dürrenmatta.
Tekst Marty Famuli „Naukowcy i ich odpowiedzialność za własne czyny w dramacie szwajcarskim. Fizyk Möbius Friedricha Dürrenmatta i medyk Gustaw Strom Lukasa Bärfussa” analizuje dramaty Friedricha Dürrenmatta „Fizycy” i „Wspólnik” oraz Lukasa Bärfussa „Podróż Alicji do Szwajcarii”.
Ten ostatni tekst jest wprowadzeniem do kolejnego bloku tekstów zatytułowanych „Światy przedstawione Lukasa Bärfussa” poświęconych twórczości czołowego przedstawiciela współczesnego szwajcarskiego teatru. Analizie dramatu „Podróż Alicji do Szwajcarii” poświęcone są artykuły Barbary Pogonowskiej i Pauliny Kobus. Ostatnia z wymienionych autorek poświęca swój artykuł także analizie innych dramatów Lukasa Bärfussa: „Seksualne neurozy naszych rodziców” i „Autobus”. Wszystkie trzy dramaty podejmują palące problemy etyczne: seksualność osób upośledzonych, wiara chrześcijańska i wspomagane samobójstwo. Tekst Anny Grędy-Kowalewskiej ” Foucault i Bärfuss: seks, władza i kontrola” to konfrontacja dramatu „Seksualne neurozy naszych rodziców” Bärfussa z koncepcjami Michela Foucaulta. Natomiast artykuł Joanny Jabłkowskiej „Nowy naturalizm czy teatr zangażowany? Dramaty Lukasa Bärfussa” analizuje całokształt twórczości Bärfussa w kontekście politycznym.
Kolejny blok tekstów „W kręgu polityki” zawiera artykuły ukazujące dramat szwajcarski z perspektywy twórców politycznie zaangażowanych. O twórczości Ursa Widmera – autora m.in. dramatu „Top Dogs” pisze Dorota Sośnicka w tekście „>>Urs teatralny<<: >>agresywniejszy, bardziej polityczny, nastawiony na dialog i zwrócony na zewnątrz<<. O twórczości teatralnej Ursa Widmera”. Twórczość Alberta Ehrismanna jest tematem artykułu Roberta Rducha „Polityczny teatr poety Alberta Ehrismanna”. Richard McClelland w tekście „>>Szwajcario zbudź się!<< – City of Change Milo Raua (2010-2011). Teatr a szwajcarska demokracja” zajmuje się kontrowersyjnym projektem Milo Raua, „City of Change”, który był cyklem happeningów i zainscenizowanych wydarzeń o charakterze politycznym. Projekt był wyjściem z przedstawieniem w przestrzeń publiczną miasta. Artur Pełka w artykule „Szwajcarska >>dramaturgia kobieca< Blok tekstów „Bohaterowie niespokojni” poświęcony jest twórczości młodego pokolenia dramatopisarzy szwajcarskich. Twórczość Lukasa Lindera analizują Karolina Sidowska i Monika Wąsik w artykule „Nieznośna lekkość (nie)bytu, czyli o bohaterach nieco smutnych komedii Lukasa Lindera”. Z myślą i na potrzeby omawianego tomu powstał teksy Lukasa Lindera „Teatr dziwaków” będący diagnozą stanu bohaterów we współczesnym dramacie szwajcarskim. Dariusz Komorowski, Joanna Firaza i Jan Jambor w swoich tekstach zajmują się kolejno bohaterami sztuk Matthiasa Zschokkego, Thomasa Hürlimanna i Petera Stamma: outsiderów, freaków, ludzi dręczonych egzystencjalnym niepokojem.
Tom „Ze szczytów Alp… Dramat i teatr szwajcarski w XX i XXI wieku” zawiera studia i analizy prezentowane podczas międzynarodowej konferencji zorganizowanej przez Katedrę Dramatu i Teatru Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego oraz Instytut Filologii Germańskiej tegoż samego wydziału.
