Wieczór w ramach cyklu „Książka w teatrze” poświęcony dwutomowemu wydawnictwu zawierającemu listy Edmunda i Marii Wiercińskich oraz finisaż wystawy „Wiercińscy – życie… i teatr”. Spotkanie odbędzie się 13 września 2014 roku o g. 18:00 w pięćdziesiątą dziewiątą rocznicę śmierci Edmunda Wiercińskiego.
W rozmowie, którą poprowadzi Patryk Kencki, wezmą udział:Anna Chojnacka, redaktorka książki „Edmund Wierciński. Notatki i teksty z lat 1921-55” (Wyd. Wrocław : Wiedza o Kulturze, 1991) oraz Marek Piekut, redaktor wydanych przez Wydawnictwo Instytutu Teatralnego tomów „Korespondencje 1925-44” i „Korespondencje 1946-1957”.
W drugiej części wieczoru wybrane fragmenty listów przeczytają:Anna Szawiel i Maciej Więckowski oraz Agnieszka i Wojciech Paszkowscy.Podczas spotkania zostaną zaprezentowane fotografie z archiwum Edmunda i Marii, które decyzją Ich wnuka Krzysztofa Smołki zostało zdeponowane w Pracowni Dokumentacji Teatru im. Barbary Krasnodębskiej.
WYDAWNICTWO
EDMUND I MARIA WIERCIŃSCY„Korespondencje 1925-42” i „Korespondencje 1946-57”Wydawnictwo Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego
Opublikowane w dwóch tomach korespondencji materiały pochodzą ze zbiorów prywatnych Edmunda i Marii Wiercińskich, przechowanych przez Ich córkę, Ewę Wiercińską (później Smołkę) i udostępnionych dzięki uprzejmości Ich wnuka, Krzysztofa Smołki. Na tom pierwszy – „Korespondencje 1925-44” – składają się: listy Marii, Edmunda i Ewy Wiercińskich z lat 1925-1944, „Wspomnienia” Marii Wiercińskiej, zapiski diarystyczne Edmunda Wiercińskiego z września i początków października 1939 oraz blok listów Mieczysława Wiercińskiego do syna, synowej i wnuczki. Tom drugi wypełnia korespondencja Marii i Edmunda, a także bardzo obszerny zbiór listów do córki.Publikacja, będąca niezwykłym świadectwem życia i pracy dwojga wybitnych ludzi teatru, jest także kroniką polskiej rzeczywistości lat międzywojennych i pierwszego powojennego dziesięciolecia.
Edmund Wierciński jest – obok Leona Schillera i Juliusza Osterwy – jedną z najważniejszych postaci polskiego teatru, tworzących w okresie dwudziestolecia międzywojennego i w pierwszych latach po wojnie. Aktor i reżyser, w latach 1921-1927 związany był z „Redutą” Juliusza Osterwy. W latach późniejszych pracował w teatrach we Lwowie, Łodzi, Poznaniu, Wrocławiu i Warszawie. W czasie wojny był jednym z twórców Tajnej Rady Teatralnej, po wojnie współkierował Sceną Poetycką w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi.
Maria Wiercińska, aktorka i reżyserka, należała także do zespołu Reduty, grała i reżyserowała m.in. w teatrach w Poznaniu, w Łodzi i we Lwowie. Tworzyła i reżyserowała poranki poetyckie w „Reducie”, teatrem poetyckim zajmowała się także w czasie okupacji. Maria Wiercińska z powołania była przede wszystkim pedagogiem, jako nauczycielka kształtowała kolejne pokolenia aktorów – studentów warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.
WIERCIŃSCY – ŻYCIE… I TEATR | wystawa
Wystawa prezentuje bogatą część archiwum Wiercińskich; nie tylko ich dorobek artystyczny, obecność w polskim teatrze, ale także role, jakie odegrali w życiu teatralnym – role nauczycieli, społeczników i ideologów.Kuratorką wystawy jest Magda Kulesza, oprawę plastyczną przygotował Krzysztof Kelm.
