2 marca 2017, godz. 19.00LegendaRudnicki/Prussak/Szturc
Legenda jest jednym z najtrudniejszych do realizacji dramatów Wyspiańskiego. To dzieło, które powstawało sześć lat i nie zostało ostatecznie domknięte. Może być odczytywane jako zapis różnokształtnych dialogów, pieśni, ballad, strzępów rapsodów i magicznych zaklęć, które współistnieją obok siebie, wprowadzane przez autora jako kolejni uczestnicy tragicznego agonu.
Celem projektu jest zapisanie i wykonanie kompozycji muzycznej opartej na tekście Legendy II, w którym poza nakładającymi się na siebie lub współwystępującymi obok siebie dźwiękami, takimi jak szum, hałas, krzyk, nawoływania i inkantacje, brzmi głos odsłaniający sens Logosu. „Brzmienia” określają stan zbiorowej podświadomości w takim ujęciu, w jakim przestawiał ją Stanisław Brzozowski, pisząc o „wielkim ciemnym ja zbiorowym”. „Głosy” traktujemy jako rejestracje stanów wyobcowania w świecie dźwięków – ujawniony indywidualny głos jest zawsze „obcy” – jako zapisy wyrażające stany emocji i progi świadomości postaci dramatycznej.
Kierownictwo merytoryczne: Maria PrussakReżyseria i dramaturgia: Włodzimierz SzturcMuzyka: Dawid Sulej RudnickiWystępują: Izabela Kubrak, Daniel „Czacza” Antoniewicz, Łukasz Szczepanowski
2 marca 2017, g. 20:30CZY WYSPIAŃSKIEGO MOŻNA ODZYSKAĆ ZA POMOCĄ BRZMIENIA?Dyskusja z udziałem Włodzimierza Szturca, Sabiny Brzozowskiej, Kamila StaszowskiegoProwadzenie: Maria Prussak
Wyspiański od początku był autorem źle rozumianym i niedoczytanym. Dziś już wiadomo, że doszukiwanie się publicystycznych treści zasłaniało niezwykłą formalną wynalazczość jego dramatów. Jednym z elementów nowoczesności jego teatru była forma wierszy, w której poeta wykorzystywał najrozmaitsze chwyty rytmiczne i brzmieniowe, żeby komponować napięcia dramatyczne także w formie opowieści, ballady, obrzędu, żeby łączyć wiele planów akcji – historyczny, współczesny i mityczny. W czasach kiedy żył, zabrakło kompozytora, który umiałby nadążyć za jego muzycznym nowatorstwem wpisanym w rytm wiersza. Dzisiaj nadszedł taki moment, kiedy już można szukać formy muzycznej, która wydobędzie głębokie sensy tych tekstów.
WSTĘP WOLNY
ADRES:
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
NIKT MNIE NIE ZNA. WYSPIAŃSKI
Kolejną odsłonę cyklu czytań scenicznych NIKT MNIE NIE ZNA poświęcamy tekstom Stanisława Wyspiańskiego. Zasadą projektu jest inicjowanie dialogu oraz integrowanie pracy badawczej i poszukiwań artystycznych. Mamy poczucie, że właśnie w przypadku dramaturgii Wyspiańskiego, tak silnie splecionej z praktyką sceniczną autora, uruchamianie takiego dialogu może przynieść interesujące rezultaty. Niektóre teksty ujawniają wręcz niemożliwość zrozumienia ważnych aspektów twórczości Wyspiańskiego bez ich praktycznego przebadania z udziałem aktorów. Dotyczy to w szczególności rytmiki i muzyczności tekstów, ale także sfery obrazowania. Czytania sceniczne pozwolą uwzględnić te aspekty, co może odsłonić nowe sposoby rozumienia dzieł Wyspiańskiego i prowadzić do odnowienia jego obecności we współczesnej kulturze.
Proponujemy sceniczną lekturę sześciu tekstów, z jednym wyjątkiem niemal nieobecnych w teatralnym obiegu. To, co się wydarzy na scenie Instytutu Teatralnego, z pewnością dalekie będzie od filologicznej interpretacji i specjalistycznych sporów badaczy literackiej spuścizny. Za pomocą wybranych tekstów teatr objawi się jako medium zbiorowych afektów, przestrzeń, w której rozbrzmiewają dźwięki zbiorowej nieświadomości i daje się słyszeć Logos. Kobiecy głos i sadomasochistyczne pragnienia wspólnoty, relacja państwa i kościoła, gender, zmierzch Europy, kryzys uchodźczy, Wielka Wojna, śmierć: to, co jest w Polsce do myślenia.
Projekt finansowany w ramach programu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod nazwą „Narodowy Program Rozwoju Humanistyki” w latach 2016 – 2018.
Kolejne czytania:
30 marca 2017, godz. 19.00LegionPakuła/Koczanowicz/Sajewska
27 kwietnia 2017, godz. 19.00KlątwaJakimiak/Adamiecka
18 maja 2017, godz. 19.00Śmierć OfeliiWysocka/Burzyńska
Projekty
NIKT MNIE NIE ZNA. WYSPIAŃSKI
Cykl czytań scenicznych NIKT MNIE NIE ZNA poświęcamy tekstom Stanisława Wyspiańskiego.
